Kościół p.w. św. Stanisława Biskupa w Boguszycach. Wojciech Rawicz Boguski, starosta stromecki, wybudował w 1558 roku w swoim dziedzicznym majątku, kościół modrzewiowy i wyposażył go w cenne malowidła i rzeźby. Polichromia kościoła uznawana jest za najcenniejszy zabytek sztuki w regionie. Boguszycka świątynia została wpisana także na światowa listę zabytków UNESCO.

Boguszyce znajdują się tuż obok Rawy Mazowieckiej i można do nich dojechać wyjeżdżając z miasta ul. 1 Maja.

Wnętrze świątyni jest trójnawowe. Nawa główna nieco wyższa od naw bocznych, oddzielone od nawy głównej czterema słupami. Na belce oddzielającej prezbiterium od nawy głównej znajduje się krucyfiks z XVI wieku prawdopodobnie autorstwa Jana Jantasa.

Ta niepozorna z zewnątrz budowla modrzewiowa kryta gątem zawiera cenne dzieła sztuki, głównie pochodzące z okresu renesansu.

Cennymi zabytkami są także ołtarze tzw. szafiaste zarówno główny jak i boczne. Z obrazem Matki Boskiej z Dzieciątkiem (XVI w), na którego odwrocie znajduje się duchowny (fundator) z herbem Nałecz i literami S.G. wiąże się pewna legenda. Jak chce tradycja jest to obraz cudami słynący, za przyczyną którego Stefan Czarniecki zwyciężył nad wojskami siedmiogrodzkimi.

POLICHROMIA: Podstawowym motywem dekoracyjnym stropu są okrągłe, ośmioboczne, w nawach czworoboczne kasetony namalowane w taki sposób, iż stwarzają iluzję żeber stiukowych architektury murowanej. Kasetony połączone są ze sobą prostopadłymi pasami tworzącymi regularny podział całości. Zaś pola między kasetonami wypełniają arabeski z szeregiem groteskowych motywów, na które składają się maszkarony o głowach ludzkich i zwierzęcych, np. puttów, krulika, wołu, jelenia. Są również całe figurki zwierząt grających na instrumentach, np. małpa na trąbie, świnia na bębenku. Spotykamy także motywy dwóch kóz i gryfów splecionych grzbietami – słowem całą epopeję zwierzęcą rodem z iluminowanych ękopisów flamandzkich.

Tło całości jest jasne szarawożółtawe a na nim cały ornament o dyskretnych barwach. Niebieskoszare kasetony, wypełnione jasnozółtymi liśćmi akantu oraz owocami i kwiatami o barwach jasnożółtych i różowych. Płaszczyznę stropu prezbiterium organizuje pięć medalionów z postaciami Chrystusa i Ewangelistów, a oprócz tego cztery pola tworzy pas złożony z liści akantu, wazonów, pereł – pas krzyżujący się w środku i tworzący wieniec wokół centralnego, większego medalionu z postacią Chrystusa Pantakratora. Po rogach zaś – mniejsze medaliony z wizerunkami Ewangelistów i ich atrybutami: św. Jana z orłem, św. Marka z lwem, św. Mateusza oraz św. Łukasz z głową wołu. Charakterem ogólnym przypominają te postacie wzory z italizowanego malarstwa niemieckiego. Na stropie nawy południowej znajdują się fragmenty alegorii siedmiu grzechów głównych, typowego przedstawienia tego tematu dla przełomu wieków średnich i renesansu. Są inne w innym charakterze malarskim od malowideł stropu nawy głównej i prezbiterium. Być może deski, na których znajdują się malowidła pochodzą z wcześniejszego kościoła. Udało się odczytać fragmenty czterech przedstawień grzechów: skąpstwo, nieumiarkowanie, nieczystość, zazdrość.

Po przeciwległej stronie, na stropie nawy południowej, być może, również próbowano przedstawić ten sam temat, ale w innej konwencji. Znajdujemy tam bowiem siedem zagadkowych postaci ułożonych jedna za drugą, przy samym brzegu stropu.

Na polichromię ścian składają się monumentalne sceny biblijne, postacie świętych, inskrypcje dotyczące głównie postania kościoła oraz herby.

ŹRÓDŁA: “Notatnik Rawski”, “Powiat Rawski. Zarys dziejów do końca 1973 roku”.