Od ponad 120 lat Ochotnicza Straż Pożarna, niegdyś ogniowa, chroni społeczeństwo rawskie przed trawiącą często dobytek całego życia siłą ognia. Nierzadko strażacy poświęcają własna życie, aby ratować innych, którzy bez ich pomocy spłonęli by w płomieniach. Należy pamiętać, iż rawska OSP jest jedną z najdłużej działających tego typu organizacji na terenie byłego województwa skierniewickiego.

Wiosną 1818 roku odbyło się pierwsze zebranie obywateli Rawy i okolic chcących wprowadzić w czyn powstały już wcześniejsze zamysł stworzenia w Rawie Straży Ogniowej. W październiku wybrany został pierwszy komitet , którego przewodniczącym został właściciel apteki – Ksawery Strzelecki. Dzięki pomocy burmistrza Rawy – Ludwika Miziurskiego oraz naczelnika powiatu – Aleksandra Sokołowa, 11 lutego 1882 Generał Gubernator Warszawski generał adiutant Albedyński w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych zatwierdzili statut rawskiej straży.

Do komitetu organizacyjnego Straży Ogniowej weszli z urzędu: Aleksander Sokołowa, Aleksander Narlich, Ludwik Miziurski, Piotr Lewandowski. Natomiast z wyboru w komitecie znaleźli się: Józef Grotowski – rejent, Jan Krupski – doktor powiatowy, Ferdynand Dulewski – właściciel cukierni, Izydor Klimontowicz – urzędnik oraz Gedalia Hammar, Stefan Oświęcimski, Ksawery Strzelecki, Juliusz Szrajer, Andrzej Wesołowski i Władysław Wiener. Dzięki tym osobą 19 czerwca 1882 roku nastąpiło uroczyste poświęcenie Straży Ogniowej w Rawie. Już na początku powstania straży, władze rosyjskie chciały mieć nadzór nad działalnością tej instytucji.

Regularne ćwiczenia strażacy rozpoczęli wiosną 1883 roku. Ćwiczenia te odbywały się co drugą niedzielę na placu zamkowym. Pomimo wielu wymagań wysuwanych ze strony władz w kierunku rady nadzorczej straży, instytucja ta rozwijała się niezwykle prężnie. W roku 1891 następuje pierwszy zapis testamentowy na rzecz Straży Ogniowej, a dokonuje go Józef Bagowski w kwocie 50 rubli. Pięć lat po pierwszym zapisie zmarł naczelnik straży, który nie zapomniał o potrzebach straży i zapisał na jej rzecz niebagatelną kwotę 100 rubli z przeznaczeniem na zakup czterokonnych beczek.
Rok 1899 przynosi wiele zmian w Straż, zostaje na życzenie władz rosyjskich wprowadzony nowy statut straży, a strażacy otrzymali nowe mundury.

W czasie I wojny światowej  Rawska Straż Ogniowa oprócz swoich statutowych obowiązków przyjęła także obowiązki Straży Obywatelskiej. Ze względu na wojnę struktury straży zostały rozbite co spowodowało, że straż w Rawie praktycznie przestała istnieć. W marcu 1916 roku współwłaściciel apteki w Rawie, Kazimierz Zalewski, otrzymał od zarządzającego obwodem Rawskim nakaz zorganizowania w ciągu dwóch tygodni straży ogniowej.

24 czerwca 1917 roku zarząd straży zorganizował “Dzień Straży”, w którym to dniu odbyła się sprzedaż “kwiatka” i zabawa taneczna w parku miejskim i loterią fantową oraz rozdanie żetonów druhom, którzy wykazali największą gorliwość w spełnianiu swych obowiązków w ciągu poprzedniego roku. Również tego dnia ks. dziekan Laskowski poświęcił nowy sztandar straży.

Trzy miesiące przed odzyskaniem niepodległości nastąpiło poświęcenie wybudowanej dzięki ofiarności społeczeństwa rawskiego wieży strażackiej.

W 1925 roku zarząd straży pożarnej rozpoczął starania o wybudowanie własnej remizy i w tej sprawie złożył magistratowi miasta Rawy odpowiedni memoriał. W rezultacie owych starań władze miasta postanowiły wnieść na początek sumę 500 złotych na fundusz budowy remizy oraz wydzielił odpowiedni plac przy ul. Kościuszki. Strażacy chcieli aby remiza stała się symbolem odzyskania niepodległości. Władze miasta przychyliły się do wniosku strażaków i przeznaczyli na budowę remizy 20 tys. zł. Uroczysty akt wmurowania kamienia węgielnego nastąpiło 11 listopada 1928 roku. Remiza początkowo zwana także “Domem Społecznym” została wybudowana jaszcze przed wybuchem II wojny światowej.

II woja światowa tak jak i pierwsza spowodowała częściowy rozpad straży. 18 marca 1945 roku zostało zwołane pierwsze po wyzwoleniu zebranie członków i sympatyków straży. Na naczelnika straży powołano Kazimierza Zalewskiwego, prezesem zarządu został burmistrz Rawy – Antoni Lipski, a wiceprezesem Jan Pawelski.

Od 1950 roku rozpoczął się duchowy upadek Ochotniczej Straży Pożarnej w Rawie Mazowieckiej. Odrodzenie tej organizacji w naszym mieście rozpoczął się dopiero po zakończeniu się plenum październikowego w 1956 roku.

Obecnie Ochotnicza Straż pożarna mieści się w wybudowanej jeszcze przed wojną remizie. Niedawno obiekt ten opuściła i przeniosła się do nowej siedziby PSP. W szeregach OSP znajdują się od niedawna także płetwonurkowie, którzy zostali włączeni do krajowego systemu ratownictwa wodnego.

Wykorzystano materiały: “100 lat Rawskiej Ochotniczej Straży Pożarnej” Stanisław Adamski.